Bu zâviye Çorum ili sınırları içerisindedir. Çorum’daki Bektaşî zâviyeleri içinde gerek inşa edildiği dönem gerekse vakıflarının zenginliği açısından zikredebilecek ilk zâviye Abdal Ata Zâviyesi’dir.
Abdal Ata Zâviyesi, Abdal Ata olarak anılan köyde sınırları içerisinde yer almaktadır. Köy Çorum’un 18 km güneybatısındadır. Köyün bulunduğu Dört Tepe Dağlarının eteklerinde pek çok ören yeri mevcuttur. Dolayısıyla köyün de içinde yer aldığı bu bölgenin, bir yerleşim yeri olduğu, tarihinin Roma, hatta daha eski dönemlere kadar uzandığı düşünülmektedir. Ancak yapılan araştırmalarda, Roma, Danişmendliler ve Selçuklular döneminde burayla ilgili herhangi bir isim kaydına rastlanılmadığı belirtilmektedir.
Halk arasında Tekke Köyü diye de bilinen Yakacık Köyü’nde kurulan bu zâviye, kurulmasından sonra köye adını vermiş ve köy bundan sonra Abdalata diye anılmaya başlanmıştır. Zâviyenin kurucusu Seyyid Mehmed b. Şeyh Receb b. Şeyh Mahmud b. Abdalata b. Şeyh Toklu b. Şeyh Burhan’dır. Zâviyeye adının verildiği Abdalata, cami bitişiğindeki türbede metfundur. Zâviyenin esas gelişmesi İlyas b. Burhan b. Şeyh Mahmud’un postnişînliği dönemindedir. İlyas Efendi, geniş araziler satın alarak zâviyeye vakfetmiş, elde edilen gelirin beşte biri kendi neslinden gelen zâviyedara ait olmasını şart koşmuştur. Ancak zâviyeye bağışlanan yerlerin vakfediliş şartları arasında zâviyedara hisse verilmesi şerhi yoksa buralardan zâviyedar herhangi bir meblağ alamamaktadır. Nitekim Musa Bey kızı Şah Hatun’un eşi Selamet Bey’den oğulları Hasan, Hüseyin ve Yakup’tan kendine düşen hisseleri 826 / 1423’te vakfetmişler, zâviyedara hisse ayrılmadığı için geliri doğrudan zâviyeye aktarılmış, elde edilen gelir, vakfediliş amacına uygun olarak bölgedeki fakirlerin korunup gözetilmesi, yolcuların barındırılması vb. hizmetlere harcanmıştır. (Haksever, 2008, 71)
Zâviyeden günümüze camisi, türbesi, avlunun ortasındaki şadırvanı ve mezarlığı ulaşmış olup caminin kuzeybatısına bitişik iki mekânlı yapı ve tek lüleli çeşmeden ise hiçbir şey kalmamıştır. Bugünkü bu yapılar dört taraftan da ihata duvarlarıyla çevrilerek, zâviyeye ait hizmet binası olan yapının yeri ve mezarlık ise dışarıda bırakılmıştır. (Dündar, 2008, 964)
