Âdâb Arapça edeb kelimesinin çoğul şeklidir ve “terbiye, güzel ahlâk” anlamlarına gelir. Davranışlarda ve karşılıklı ilişkilerde alışılmış usûllere, ahlâk ve terbiye kurallarına göre uyulması gereken esaslar, âdet, yol yordam, yol erkân, yol sıra.Töreler, gelenek ve görenekler, yerleşmiş usûller olarak da tarif edilebilir.
Âdâb konusunda şu düsturlaşmış ifade, onun önemini ortaya koyar: “Edeblere riayet etmeyen sünnetlere riayet etmeyi kaçınır; sünnetlere uymayı kaçıran farzları ve vâcibleri gereği gibi yapmaktan uzaklaşır; farz ve vâcib gibi dinin temellerinin yeterince yerine getirilmemesi, kişiyi imanını kaybetme tehlikesine dûçâr eder. İmanını kaybedene binlerce vah olsun!” O halde mutlu sona ulaşmanın ana kaynağı daha doğrusu başlangıç noktası âdâbdır. Âdâbın korunması işte bu sebeple büyük önem arzeder.
