Arapça kökenli olan Himmet kelimesi, azim, enerji, istek, arzu, meyi, şevk gibi anlamlara gelmektedir. Tasavvufi bir terim olarak, bir olgunluk hali veya kulun bir şeyi elde etmek üzere kalbinin bütün gücüyle Hakk’a yönelmesi anlamlarında kullanılmaktadır. Allah’ın yöneliş ve yakarışı kabul etmesiyle hakikat bulur. Dolayısıyla gerçekleşmesi Tanrının tasarrufundadır. Kul ise duacı olarak vasıtadır, zira kul hiç bir zaman ve hiç bir şekilde Tanrının görevini üstlenemez.
Himmet, “Bir kemal halini veya diğer bir şeyi elde etmek için bütün ruhani güçleriyle birlikte kalbin Hakk’a yönelmesi. Halis ve iyi niyet. Ermiş kişilerin maksadı hasıl eden, iş bitiren ve dilediklerini yerine getiren manevi gücü” gibi muhtelif anlamları ihtiva etmektedir.
“Dede himmet, oğul hizmet” sözü Bektaşî kültüründe yaygındır.